ماه و سنگ

ماه و دادم به شب های تار...

ماه و سنگ

ماه و دادم به شب های تار...

٣٨-اعجاز

اقلیمایی که مرا به رستاخیز تنم میکشد

اوهام نیست

اعجاز نیست،

طواف است.

هجرتی به قله ای چون قاف است.

مجنونی در راه

جنونی در ماه

و فردایی در خواب

حسی که مرا به معجزتی در راه میکشاند

پندار من از تویی چون اقاقی های شکفته در پاییز رنگ به رنگ...



نظرات 1 + ارسال نظر
ahmad دوشنبه 25 آبان 1394 ساعت 08:41

20 هم نمره ایست که الهام در
اعجاز است

ممنون

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد