٤٤-خواب تو

هنوز هم در خوابهای من موهایت یکدست سیاه است.

هنوز هم پیراهن آبی میپوشی

و یقه ات را صاف میکنی.

روبروی آینه نشسته ای و مرا با مهربانی نگاه میکنی.

هنوز هم حرف نمیزنی اما از نگاهت میدانم که از سفیدی موهایم تعجب میکنی!

هنوز هم زلفت را بالا میدهی و جوانیت را به رخم میکشی.

پشت آینه نشسته ام و مات توام.

تو منی، آینه ام، مهتابم...

بند کفش هایت را میبندی،

بلند میشوی

کتت را بر میداری

میتکانی اش...

و بوی عطرت همه مشام عاشقم را در هم میدرد!

و برای منی که امروز گرانترین عطرم را برای شب نشینی با تو زده ام،

عطر تو گیرا ترین بوی ناب جهان میشود...

بیدار شده ام و نمیدانم که خواب بود یا بیداری، 

نمیدانم هنوز موهایت سیاه است یا سفید

نمیدانم پیراهنت چه رنگیست،

نمیدانم هنوز کت میپوشی یا نه!

بیدار شده ام و فقط این را خوب میدانم

که هنوز دوستت دارم،

و بوی تو تا ابد بر عطرهای من غالب است...