ماه و سنگ

ماه و دادم به شب های تار...

ماه و سنگ

ماه و دادم به شب های تار...

٧٢-شب شعر

واژه ها مرا عاشق میکنند

دلداده ای مغموم که طنین عشق از ضربان قلبش رفته 

و اغمایی میرا شعر را در روزهایش جاری میکند.

دوست داشتن و عاشقی برای زنی که از عشق میگوید 

و با شعر میخوابد ، 

حریر مخملی رویاییست که تا صبح نشده در شب شعری،

کابوس می شود.



نظرات 1 + ارسال نظر
آرشید چهارشنبه 25 آذر 1394 ساعت 10:49

این زمستان ...
قله ها سپید پوش شعر من خواهند بود ...
و تو فاتحی ...
که دستانش
آسمان را لمس خواهد کرد .

سلام
بسیار زیبا ...
سپاس فراوان

اگر این زمستان بیاید، من همه برفها را با عشقش درو خواهم کرد..،

سلام. سپاس.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد