ماه و سنگ

ماه و دادم به شب های تار...

ماه و سنگ

ماه و دادم به شب های تار...

٧٣-آرمیدن

آغوش تو
ماوای آرامیدن من
در مرگی بی جان 
و 
تولدی بی پرواز است.


نظرات 1 + ارسال نظر
آرشید پنج‌شنبه 26 آذر 1394 ساعت 16:26

سلام
سروده و تعبیر بسیار دلنشینی بود ...
سپاس و تبریکم رو برای این همه زیبایی پذیرا باشید

سلام. ممنون از شما

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد