١٠٧-خدای مهر

سلام

سلام به تو که مهربانی،

نه تو مهربان ترینی!

تو در منی

و من با تو بیش فاصله دارم.

فاصله ام را کم کن،

چون تو نزدیک ترینی به قلبم.

همانی که گاهی تند میزند،

همانی که گاهی میمیرد و تو باز،

زنده اش میکنی.

زنده ام کن به عشق

زنده ام کن به دلدادگی

زنده ام کن به دوست داشتن

و در من نمیران آنچه را تا امروز برایش زنده بودم

و به خاطر داشتنش،

بارها مردم!

در من نمیران حرمت قلبی را که به عشق تو زنده است.

سلام به تو،

سلام به مهربان خدای دوست داشتنیم.

مرا ببخش که یک بار جان شیرینم دادی

و من بارها تلخ مردم.

زنده ام دار به عشق،

و در من نمیران آنچه مرا از من دور میکند.

منی که تو در آنی...

ای خدای خوبیهای عشق و جاودانگی.