١٥١-چهارشنبه آرام

چهارشنبه روز آرامش است.

پنجره ها را  باز میکنم تا از زنجره ها رهایی یابم.

شهر آشوب پر قصه و وسوسه را به باد سرگردان کوچه میسپرم و خودم در این ور دلگرمیه روزگار چای میخورم.

چهارشنبه روز پذیرش است. پذیرفتن آنچه هستم، بودم یا ممکن است بشوم! ستیزی در کار نیست، کائنات مرا به مهمانی لحظه ها خواهند برد. و من دست مهربانی به این روز آرام خواهم داد.

چهارشنبه ها روز امید است. امید به همه آنچه که در طی هفت روز، دل را ناامید میکند.

باد می آید آنسوی پنجره، چایم سرد شده، اما این پنجره امروز همه چیز را زیبا نشان میدهد.