١٥٣-دهلیز ستمگر

به من زندگی کردن را یاد بده

با نوازش آفتاب پشت پنجره

و سر انگشت اتفاق

در اتفاقی ترین روزهای هفته

و لحظه های عمر.

چشمهایت را به من بدوز

و مهر و دلدادگی را به فردایم ربط بده

میدانم بی ربط ترین خط سرنوشت را پیش گرفته ام

اما من از سرنوشت پیشی خواهم گرفت

به من زندگی یاد بده

تا نقش خیالم را روی قلبت حک کنم،

قلبم خیال هایی دارد

خیال تو...

راستی میدانی ؟!

سالها عشق را در دهلیز ستمگری محبوس کرده بودم

تا تو راه آزادی را نشانم دهی.