١٨٠-مرداب و سراب
سکوت شب، یقین من برای نیامدنش بود!
همچون سرابی پوچ
و توهم چیزی آن دوردست ها
یا شاید سکون...
سکون در مردابی که به هذیان های من زل میزند،
و من در امواج این وامانده دریا
با مرداب خواهم رفت...
خواهم رفت
به گذشته های دور...
خیلی دور...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد